اشتراک گذاری :
تحقیقات محققان کشور نشان میدهد استفاده از نانو حامل دارورسان می تواند به عنوان حامل دارویی برای عبور از سد خونی-مغزی برای بیماران مبتلا به سرطان مورد استفاده قرار گیرد.
به نقل از بنیاد علم ایران، نسیم شادمانی پاسکیابی از محققان این طرح با بیان اینکه این پروژه با عنوان «تهیه و ارزیابی in-vitro و in-vivo نانوذرات مزوحفره سیلیکا به عنوان نانوحامل دارورسان جهت عبور متوتروکسات از سد خونی-مغزی» در قالب طرح پسادکتری اجرایی شده است، گفت: از گذشته تاکنون، درمان کارآمد غیر تهاجمی تومورهای مغزی به علت دسترسی اندک بسیاری از ترکیبات دارویی به سیستم اعصاب مرکزی در نتیجه وجود سد خونی- مغزی، یکی از مشکلات چالشبرانگیز در انتقال دارو بوده است که برای غلبه بر این مشکل و دارورسانی مؤثر به مغز، محققان، راهکارهای مختلفی را مطرح کردهاند.
وی یکی از مهمترین راهکارهای آن را استفاده از نانوذرات به عنوان حاملهای دارویی دانست و اظهار کرد: به همین منظور از طیف وسیعی از نانوذرات، نانوذرات پلیمری، لیپوزومها و میسلها گرفته تا دندریمرها، نانوژلها و نانوامولسیونها استفاده شده است.
شادمانی ادامه داد: در این بین سیلیکا در دسته ترکیباتی است که در طبیعت به وفور پیدا میشود و با ظهور نانوتکنولوژی، این ترکیب، مورد توجه قرار گرفته است. اخیراً نانوذرات سیلیکائی مزوحفره، جزء مواد نانو حفره بسیار مناسب به عنوان حاملهای دارویی قرار گرفتهاند.
این محقق ادامه داد: امروزه استفاده از نانوذرات سیلیکایی مزوحفره به علت ویژگیهای خاص آنها از جمله تهیه راحت، اندازه ذرهای و قطر منافذ مناسب و همچنین زیست سازگاری در دارورسانی به بافتها و سلولهای سرطانی در درمانها، مورد استقبال قرار گرفته است. بر این اساس در این تحقیق، نانوذرات سیلیکایی حفره عاملدار نشده و عاملدار شده، سنتز و میزان پتانسیل آنها به عنوان نانوحامل در دارورسانی کنترل شده به مغز و عبور از سد خونی- مغزی بررسی شد.
وی اضافه کرد: بدون شک، تولید مقالات علمی و گسترش این علم در ایران و تولید نانو داروهای جدید با اثر بخشی زیادتر و اثرات جانبی کمتر و قابل استفاده در صنعت داروسازی، اهمیت زیادی دارد و ما در این تحقیق برای رسیدن به این مهم تلاش کردیم.
«تهیه و ارزیابی in-vitro و in-vivo نانوذرات مزوحفره سیلیکا به عنوان نانوحامل دارورسان جهت عبور متوتروکسات از سد خونی-مغزی» عنوان طرح پسادکتری نسیم شادمانی پاسکیابی است که با راهنمایی دکتر مهرداد حمیدی به عنوان استاد راهنما و حمایت بنیاد ملی علم ایران اجرایی شده است.