Menu
اشتراک گذاری :
خبرداری؟ ایران به‌واسطه موقعیت ژئوپلیتیکی بی‌نظیر خود، در چهارراه شرق و غرب، و شمال و جنوب آسیا قرار گرفته است. این مزیت جغرافیایی اگرچه ظرفیت بالقوه‌ای برای تبدیل کشور به یک هاب ترانزیتی منطقه‌ای ایجاد کرده، اما بالفعل کردن آن نیازمند تفاهمات و همکاری‌های گسترده با سایر کشورها در حوزه حمل‌ونقل و ترانزیت است.در دنیای امروز، حمل‌ونقل تنها یک موضوع لجستیکی نیست، بلکه بخشی حیاتی از دیپلماسی اقتصادی کشورها محسوب می‌شود. مسیرهای ترانزیتی، قراردادهای حمل‌ونقل دوجانبه و چندجانبه، تعرفه‌های ترجیحی، و تسهیل‌گری‌های گمرکی همگی از عناصر کلیدی رقابت اقتصادی در جهان به شمار می‌روند. در این چارچوب، ایران برای فعال‌سازی کامل ظرفیت‌های ترانزیتی خود نیاز دارد تا با کشورهای همسایه و همچنین اقتصادهای بزرگ آسیایی و اروپایی تفاهم‌نامه‌هایی جامع، پایدار و منافع‌محور امضا کند.بیشتر بخوانید:
یکی از مهم‌ترین پروژه‌هایی که این نیاز را به‌شدت پررنگ کرده، کریدور شمال-جنوب است که قرار است بندر چابهار را از طریق ایران به روسیه و اروپا متصل کند. همچنین مسیرهای شرقی-غربی نظیر کریدور چین-قزاقستان-ایران، بخشی از طرح کمربند و جاده چین (BRI)، می‌تواند ایران را به یکی از شاه‌راه‌های اصلی مبادلات کالا در آسیا تبدیل کند.
