خبرداری؟
علائم اوتیسم و بطور کلی این بیماری را در چند سطر بشناسید:
- اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک ناتوانی رشدی است که به دلیل تفاوت در مغز ایجاد می شود.
- افراد مبتلا به ASD اغلب مشکلاتی در ارتباطات و تعامل اجتماعی و رفتارها یا علایق محدود یا تکراری دارند.
- افراد مبتلا به ASD نیز ممکن است روش های مختلفی برای یادگیری، حرکت یا توجه داشته باشند.
- توجه به این نکته ضروری است که برخی از افراد بدون ASD نیز ممکن است برخی از این علائم را داشته باشند. اما برای افراد مبتلا به ASD، این ویژگی ها می تواند زندگی را بسیار چالش برانگیز کند.
نشانه ها و علائم اوتیسم
از آنجایی که مهارت های ارتباط اجتماعی و تعامل می تواند برای افراد مبتلا به اوتیسم چالش برانگیز باشد. ما به نمونه هایی از ارتباطات اجتماعی و ویژگی های تعامل اجتماعی مربوط به ASD اشاره کردیم که می تواند شامل موارد زیر شود:
- از تماس چشمی متداول خودداری می کند.
- تا 9 ماهگی به شنیدن نام خود پاسخ نمی دهد.
- حالات چهره مانند خوشحال، غمگین، عصبانی و متعجب را از 9 ماهگی به بعد نشان نمی دهد.
- تا 12 ماهگی بازی های تعاملی ساده مانند کلاغ پر را انجام نمی دهد.
- تا 12 ماهگی از حرکات کمی استفاده می کند یا اصلاً از آن استفاده نمی کند (مثلاً هنگام خداحافظی دست تکان نمی دهد).
- تا 15 ماهگی با دیگران علایق مشترک ندارد (مثلاً شیئی را به شما نشان دهد که خود دوست دارد).
- تا 18 ماهگی چیزهایی که برایش جالب است را به شما نشان نمیدهد.
- به کودکان دیگر توجه نمی کند و تا 36 ماهگی (3 سالگی) به بازی با آنها نمی پردازد
- در 48 ماهگی (4 سالگی) در طول بازی تظاهر به کاراکترهایی مانند معلم یا ابرقهرمان نمی کند.
- تا 60 ماهگی (5 سالگی) برای شما آواز نمی خواند، نمی رقصد یا اجرا نمی کند.
رفتارها یا علایق محدود یا تکراری
افراد مبتلا به ASD رفتارها یا علایقی دارند که ممکن است غیرعادی به نظر برسند. این رفتارها یا علایق، ASD را از شرایطی که فقط با مشکلات ارتباط اجتماعی و تعامل تعریف می‌شوند، جدا میکند.
علائم اوتیسم در کودکان
علائم اوتیسم در کودکان خردسال عبارتند از:
- به خطاب شدن خود توسط دیگران پاسخ نمی دهد
- از تماس چشمی اجتناب میکند
- وقتی به آنها لبخند می زنید، لبخند نمیزنند
- اگر طعم، بو یا صدای خاصی را دوست نداشته باشند به شدت ری اکسن نشان میدهند
- حرکات تکراری، مانند تکان دادن دست، تکان دادن انگشتان یا تکان دادن بدنشان دارند
- به اندازه بچه های دیگر صحبت نمی کند
- بازی های وانمودی انجام نمی دهد
علائم اوتیسم در کودکان بزرگتر
علائم اوتیسم در کودکان بزرگتر عبارتند از:
- به سختی می توانند افکار یا احساسات دیگران را درک کنند
- گفتار غیر معمول دارند، مانند تکرار عبارات
- علاقه به داشتن یک روال روزانه و ناراحت شدن در صورت تغییر آن
- داشتن علاقه بسیار شدید به موضوعات یا فعالیت های خاص
- اگر از آنها بخواهید کاری انجام دهند بسیار ناراحت می شوند
- دوست یابی برایشان سخت است و ترجیح می دهند تنها باشند
- بازگو کردن احساسات برایشان سخت است
علائم اوتیسم در دختران و پسران
اوتیسم گاهی اوقات می تواند در دختران و پسران متفاوت باشد. دختران اوتیسم ممکن است:
- برخی از نشانه های اوتیسم را با کپی کردن رفتار و بازی کودکان دیگر پنهان کنید
- در موقعیت هایی که برایشان مشکل است کناره گیری کنند
- به نظر می رسد که بهتر با موقعیت های اجتماعی کنار می آیند
- علائم کمتری از رفتارهای تکراری نشان می دهد
علائم بالا به این معناست که تشخیص اوتیسم در دختران دشوارتر است. نمونه هایی از رفتارها و علایق محدود یا تکراری مرتبط با اوتیسم می تواند شامل موارد زیر شود:
- اسباب بازی ها یا اشیاء دیگر را ردیف می کند و با تغییر نظم ناراحت می شود
- کلمات یا عبارات را بارها و بارها تکرار می کند
- هر بار با اسباب بازی ها به یک شکل بازی می کند
- روی قسمت هایی از اشیاء (مثلاً چرخ ها) متمرکز است.
- از تغییرات جزئی ناراحت می شود
- علایق وسواسی دارد
- باید از روال خاصی پیروی کند
- دست ها را تکان می دهد، بدن را تکان می دهد یا به صورت دایره ای به خود می چرخد
- واکنش‌های غیرعادی نسبت به صدا، بو، مزه، ظاهر یا احساس اشیا دارد
- بازی کودک با بلوک ها با چیدن آنها
- اگر در مورد رشد کودک خود نگرانی دارید با پزشک کودک خود تماس بگیرید.
سایر خصوصیات و علائم اوتیسم
اکثر افراد مبتلا به اوتیسم ویژگی های مرتبط دیگری نیز دارند. اینها ممکن است شامل:
- مهارت های زبانی با تاخیر
- مهارت های حرکتی با تاخیر
- تاخیر در مهارت های شناختی یا یادگیری
- رفتار بیش فعال، تکانشی و/یا بی توجهی
- صرع یا اختلال تشنج
- عادات غذایی غیر معمول و خوابیدن
- مشکلات گوارشی (به عنوان مثال، یبوست)
- خلق و خوی غیرمعمول یا واکنش های احساسی
- اضطراب، استرس یا نگرانی بیش از حد
- فقدان ترس یا ترس بیشتر از حد انتظار
توجه به این نکته ضروری است که کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است تمام یا هیچ یک از رفتارهای ذکر شده در اینجا را نداشته باشند.
یکی از مهم ترین کارهایی که می توانید به عنوان والدین یا مراقب انجام دهید این است که علائم اوتیسم را یاد بگیرید و با نقاط عطف رشدی که فرزندتان باید به آنها برسد آشنا شوید.
علائم اوتیسم در نوزادان
تا 6 ماهگی
- تعداد کمی لبخند بزرگ یا دیگر عبارات گرم، شاد و جذاب وجود دارد
- تماس چشمی محدود یا بدون تماس
تا 9 ماهگی
به اشتراک گذاشتن کم یا عدم اشتراک صداها، لبخندها یا سایر حالات صورت
تا 12 ماهگی
- کم غرغر میکنند یا اصلا نمیکنند
- ژست های رفت و برگشتی مانند اشاره، نشان دادن، رسیدن یا تکان دادن کم یا اصلاً انجام نمی شود
- پاسخ ندادن به صدا کردن نامشان
تا 16 ماهگی
از کلمات بسیار کمی استفاده میکنند
تا 24 ماهگی
عبارات دو کلمه ای بسیار کم یا بدون معنی (بدون تقلید یا تکرار)
علائم اوتیسم در هر سنی
از دست دادن مهارت های گفتاری، غرغر کردن یا مهارت های اجتماعی که قبلاً به دست آورده
- پرهیز از تماس چشمی
- ترجیح مداوم برای تنهایی
- مشکل در درک احساسات دیگران
- تاخیر در رشد زبان
- تکرار مداوم کلمات یا عبارات
- مقاومت در برابر تغییرات جزئی در روال یا محیط اطراف
- منافع محدود
- رفتارهای تکراری (بال زدن، تکان دادن، چرخیدن و غیره)
- واکنش‌های غیرمعمول و شدید به صداها، بوها، مزه‌ها، بافت‌ها، نورها و یا رنگ‌ها
علائم اوتیسم در چه سنی تشخیص داده می شود؟
اوتیسم را می توان تا سن 2 سالگی به طور قابل اعتماد تشخیص داد. سن تشخیص اوتیسم و علائم اولیه اوتیسم می تواند از کودکی به کودک دیگر بسیار متفاوت باشد. برخی از کودکان در 12 ماه اول زندگی علائم اولیه اوتیسم را نشان می دهند. در برخی دیگر، علائم اوتیسم ممکن است تا 24 ماهگی یا بعد از آن ظاهر نشوند. نکته مهم این است که برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم مهارت‌های جدیدی کسب میکنند و تا حدود 18 تا 24 ماهگی به نقاط عطف رشد می‌رسند و سپس مهارت‌های جدید را از دست میدهند یا مهارت‌هایی را که قبلا داشتند از دست میدهند.
آکادمی اطفال آمریکا (AAP)، سازمان پیشرو سلامت اطفال در ایالات متحده، توصیه می کند که همه کودکان در سنین 18 ماه و 24 ماهگی علاوه بر انجام غربالگری های رشدی و رفتاری در طی بازدید های منظم از کودک، غربالگری شوند. در 9 ماهگی و 18 ماهگی و 30 ماهگی. تحقیقات نشان می دهد که در سن 2 سالگی، تشخیص ASD توسط یک متخصص با تجربه می تواند قابل اعتماد در نظر گرفته شود.
