لایحه ای که نیامده، برگشت خورد، ماجرا چیست ؟

در سال‌های بعد البته این جمله به فراموشی سپرده شد و تکرار نشد چون نتایج عملکرد دوره خالص سازی دیده شد. در سال‌ گذشته، جمله‌ای به‌ظاهر بی‌طرفانه در فضای سیاسی ایران رایج شد: «فرقی نمی‌کند چه کسی رئیس‌جمهور باشد». جمله‌ای که گویی نتیجه یک سرخوردگی عمومی از تغییرات بی‌اثر در ساختار سیاسی بود، اما در واقع زمینه‌ساز عادی‌سازی بی‌کفایتی، بی‌پاسخ‌گویی و بی اعتنایی به خواست افکار عمومی  بود. این جمله، بیش از آن‌که بیانگر واقعیت باشد، ابزاری برای توجیه وضع موجود شد؛ به‌ویژه در دوره‌ای که فشار بر رسانه‌ها، جامعه مدنی و مردم به‌حداکثر رسیده بود.

یک گام عقب، به احترام افکار عمومی

لایحه‌ای که در روزهای گذشته دو فوریت آن در مجلس تصویب شد، به‌درستی با واکنش منفی و شدید جامعه رسانه‌ای، فعالان حقوقی و افکار عمومی روبرو شد. آنچه در دل این واکنش‌ها نهفته بود، صرفاً نگرانی از یک قانون نبود؛ بلکه هراس از تکرار تجربه‌های تلخی بود که در آن‌ها حقیقت قربانی تعریف‌های رسمی از واقعیت شده بود.

دولت پزشکیان، به‌جای اصرار بر مواضع خود یا توجیه این لایحه به نام مقابله با «شایعه»، صدای نگرانی‌ها را شنید. در اقدامی کم‌سابقه در سال‌های اخیر، دولت تصمیم گرفت لایحه را پس بگیرد. این یک عقب‌نشینی ساده نبود؛ حاوی یک پیام روشن بود:  «ما به حرف مردم گوش می‌دهیم.»

 از شعار تا سیاست‌گذاری

البته شاید هنوز خیلی زود باشد که درباره عملکرد کلی دولت پزشکیان قضاوت قطعی کنیم، اما همین تفاوت‌های رفتاری و تصمیم‌گیری، سنگ‌بنای مهمی برای بازسازی اعتماد عمومی به حساب می آید.

  رأی، هنوز معنا دارد

تجربه عقب‌نشینی از لایحه محدودکننده فضای مجازی باید به ما یادآوری کند رأی دادن، بی‌اثر نیست. حضور در انتخابات، هنوز می‌تواند تفاوت ایجاد کند. اگر امروز دولتی سر کار است که به اعتراضات رسانه‌ها توجه دارد، این نتیجه حضور میلیون‌ها نفر در انتخابات 1403 است که با وجود بی‌اعتمادی، خواستند مسیر را تغییر دهند.

 بله، فرق می‌کند کی رییس‌جمهور باشد.