توجه به رشد فناوری در صنعت بیمه، از چالش‌های این صنعت می‌کاهد!؟

خبرداری؟ ﻓﻨﺎوری اﻃﻼﻋﺎت و ارﺗﺒﺎﻃﺎت درﺻﻨﻌﺖﺑﯿﻤﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان یک ﺻﻨﻌﺖ پیچیده و پویا ﻧﻘشی کلیدی دارد. بررسی ها ﻧﺸﺎن ﻣیدﻫﻨﺪ که در اﯾﺮان شرکت های ﺑﯿﻤﻪای که ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪاﻧﺪ در رویکردهای کسب و کار و اﺳﺘﺮاﺗژیﻫﺎی ﺧﻮد از ﻓﻨﺎوری اﻃﻼﻋﺎت ﺑﻪ ﻧﺤﻮ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪای اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮده اﻧﺪ ﺷﺎﻫﺪ ﺗﺤﻮل و رﺷﺪ در ﺷﺎﺧﺺﻫﺎی ﺧﻮد ﺑﻮده اﻧﺪ به گونه ای که ﻋﻼوه ﺑﺮ رﺷﺪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪاﻧﺪ ریسکﻫﺎی ﺧﻮد را ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﺎﻻﺗﺮی ﺑﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺳﺎﯾﺮﯾﻦ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ. الکترونیکی شدن کسب و کار ها در صنعت بیمه الزامی اﺳﺖ کﻪ اگر ﺷﺮکتﻫﺎی ﺑﯿﻤﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺰاﯾﺎی آن رﺷﺪ ﺧﻮد را ﺗﻀﻤﯿﻦ ﻧﻤﻮده و کمتر ﺑﺎ رﯾسکﻫﺎی پیش بینیﻧﺸﺪه ﻣﻮاﺟﻪﺧﻮاﻫﻨﺪﺷﺪ.

صنعت‌بیمه کشور نیازمند توجه و التفات بیشتری از سوی سیاست‌گذاران کشور است. سال‌هاست که هیچ متن فاخر قانونی و حقوقی برای مسایل بیمه کشور تدوین و به مراجع قانونگذار ارایه نشده است. هر چند در گذشته هر از گاهی و به مناسبت‌هایی همچون برنامه‌های پنج ساله یا قوانین بودجه‌بندی‌هایی مرتبط با بیمه در نظر گرفته شده است، اما کافی نیست و این نقطه ضعفی است که باید از سوی فعالان صنعت بیمه مورد توجه قرار گیرد.

مهم‌ترین مستندات قانونی صنعت بیمه متعلق به نیم قرن قبل است این موضوع برای صنعتی که تا این اندازه در دنیا متحول است و نیز اهمیت بسیاری برای مردم ایران دارد، برازنده نیست. مجموعا باید گفت که شاخص‌های برآیندی صنعت بیمه کشور، در طی این سالهای اخیر رو به جلو نبوده ولی این اواخر با رشد فناوری ها برخی بیمه گران تا حدودی به شاخص های جهانی نزدیک شده اند.

عدم رشد ضریب نفوذ بیمه در کشور مشکلاتی، چون نرخ‌شکنی را بوجود ما آورد. برای اینکه امتیاز بیمه‌گذاران در کشور سامان دهی  شوند حتما باید تلاش شود که گام بزرگی در راستای تحقق اعتبار‌سنجی در صنعت بیمه برداشته شود. شرکت‌های بیمه باید کمتر شبیه بیمه‌گران سنتی گذشته و بیشتر شبیه شرکت‌های مدرن در فن‌آوری باشند.

انجام موفقیت‌آمیز بیمه ها، مستلزم بهبود‌های اساسی در بهره‌وری در تمام بخش‌های زنجیره ارزش است. در این برهه زمانی برای رسیدن به قله توسعه در این صنعت با اتخاذ رویکرد‌های جامع و ساختاری برای تغییر مدل‌های عملیاتی و ساختار هزینه نیازمند رسیدن به شاخص های جهانی هستند.

چشم انداز سال ۲۰۳۰

درحالی که عناصر اصلی زنجیره ارزش در بیمه باقی خواهند ماند، تقریباً تمام فرآیند‌های عملیاتی کلیدی در سال ۲۰۳۰ بسیار ساده‌تر خواهند بود که با اتوماسیون و دیجیتالی‌سازی و درجات بسیار بالاتری از پردازش مستقیم، به ویژه در بخش کسب و کار کوچک، امکان‌پذیر خواهد شد.

سرمایه‌گذاری در فن‌آوری‌های جدید بسیاری از این بهبود‌های بهره‌وری را ایجاد یا امکان‌پذیر می‌کند.

حتی تا چند ماه پیش، عناصر این چشم‌انداز برای سال ۲۰۳۰ ممکن بود به نظر خیالی یا دور از ذهن برسد.

با این حال، همه‌گیری ویروس کرونا پذیرش فن‌آوری‌های جدید و روش‌های جدید کار را در سراسر صنعت بیمه تسریع کرده است.

حتی برای آن دسته از بیمه‌گرانی که سرمایه‌گذاری در فن‌آوری‌های جدید را در طول همه‌گیری کاهش داده‌اند، کاهش سرمایه‌گذاری به طور نامحدود ادامه نخواهد داشت.

درواقع، در بسیاری یا همه عناصر زنجیره ارزش، شاهد افزایش پذیرش دیجیتال و تغییر سریع به سمت کار از راه دور بوده‌ایم.

درنتیجه بهبود و توسعه بهره‌وری، مدل‌های عملیاتی شرکت‌های بیمه در سال ۲۰۳۰نسبت به امروز بسیار کم‌ترو با فشار کاری همراه خواهند بود.

بنابراین، در تمام عناصر زنجیره ارزش بیمه از جمله محصول، توزیع، قیمت‌گذاری و بیمه‌گری، صدور بیمه‌نامه، خسارت، فن‌آوری اطلاعات و سایر عملکرد‌های پشتیبانی، احتمالاً بیمه‌گر۲۰۳۰بسیار متفاوت از بیمه‌گر امروزی عمل خواهد کرد.

تولید – محصول

چشم انداز محصول احتمالاً در سال ۲۰۳۰به دو دلیل اصلی متفاوت به نظر می‌رسد:

– ساده سازی محصولات

– ساده‌سازی سبد محصولات

ساده‌سازی محصولات در سال ۲۰۳۰

شرکت‌های بیمه‌ای، محصولات ساده‌تری را برای بهبود رضایت مشتری و افزایش بهره‌وری ارائه خواهند کرد.

لیست قیمت محصولات ساده‌تر ممکن است تنها در سه سطح برتر (مثلاً برنزی، نقره‌ای و طلایی) ارائه شود، یا شاید تنها مجموعه‌ای از بخش‌های افزودنی کوچک‌تر از حد معمول عرضه شود.

محدود کردن مجموعه عظیمی از استاندارد‌ها در گزینه‌ها، سردرگمی مشتریان را کاهش می‌دهد.

برخی از بیمه‌گران پیشرو، روی فن‌آوری، سرمایه‌گذاری می‌کنند و یک بسترمشترک فن‌آوری اطلاعات برای کل تجارت، توسعه می‌دهند.

آن‌ها حتی ممکن است یک محصول اصلی را بر روی آن بستر فن‌آوری اطلاعات ایجاد کنند که هر شرکت تابعه یا واحد تجاری از آن به عنوان مبنایی برای فرآیند تولید محصول خود استفاده کند.

این رویکرد، کارایی قابل توجهی را برای بیمه‌گران بزرگ ایجاد می‌کند، زیرا محصولات آن‌ها به ویژه در بخش اموال و مسئولیت، اغلب اشتراک‌های زیادی در کشور‌ها و مناطق مختلف دارند.

ساده سازی سبد محصولات

بسیاری از بیمه‌گذاران مستقیم و مهاجمان عرصه دیجیتال امروزی، دارای سبد محصولات ساده‌تری هستند، این واقعیت به افزایش قابل توجه بهره‌وری عملیاتی و ساختار هزینه کمتر آن‌ها کمک می‌کند.

نسبت به وضعیت فعلی، تا سال ۲۰۳۰، پربازده‌ترین شرکت‌های بیمه این راه را دنبال خواهند کرد و بیش از ۵ تا ۱۰ محصول ارائه نمی‌دهند.

این محدوده در مقایسه با ۵۰ تا ۱۰۰ محصولی است که بسیاری از بیمه‌گران اموال و حوادث (P&C]در حال حاضر ارائه می‌کنند که بسیاری از آن‌ها نه درآمد معنا‌داری دارند و نه سودآوری.

تجزیه و تحلیل شرکت مک‌کنزی نشان می‌دهد که اغلب ۱۰ تا ۱۵ محصول برتر فعلی، بیش از ۹۵ درصد از کل حق بیمه‌های ناخالص صادره را تشکیل می‌دهند.

بیمه‌گرانی در دهه آینده موفق می‌شوند که عرضه محصولات را بر این اساس ساده می‌کنند.

ساده‌سازی یک سبد محصول می‌تواند هزینه‌های عملیاتی یک متصدی فعلی در فرآیند‌های مرتبط با توسعه محصول را تا ۳۰ درصد کاهش دهد.

همه‌گیری کرونا، روند توزیع همه کانال‌های ارتباطی کارآمدتر را تسریع کرده، زیرا مشتریان بیشتری نه تنها به سلف سرویس دیجیتال، بلکه مشاوره حضوری نیز نیاز دارند.

ده سال بعد، شرکت‌های پیشرو بیمه در رویکرد کانال همه جانبه خود متبحر خواهند شد.

یک مشتری ممکن است با تحقیق برخط (آنلاین) شروع کند و به طور بی‌نقص به دریافت مشاوره شخصی از یک نماینده از طریق یک کنفرانس ویدئویی ادامه دهد.

سامانه‌های برخط نوآورانه برای مشتریانی که نیاز به مدیریت بیمه‌نامه‌های خود پس از خرید دارند، در دسترس خواهند بود.

همچنین، نیرو‌های فروش، به صورت دیجیتالی تا حد زیادی فعال خواهند شدکه امکان تولید سرنخ موثر، تطابق بیشتر نمایندگی‌ها و راهنمایی بهبود یافته در مورد بهترین محصولات بعدی را فراهم می‌کند.

قیمت‌گذاری و بیمه‌گری

تا سال ۲۰۳۰، سرمایه‌گذاری‌های قابل‌توجه در فن‌آوری نتیجه خواهد داد و قیمت‌گذاری دستی و بیمه‌گری برای اکثر محصولات شخصی و تجاری کوچک در تمامی بیمه‌های عمر، اموال و مسئولیت (P&C) وجود نخواهد داشت.

بیمه‌گرانی که روی ابزار‌های جدید سرمایه‌گذاری کرده‌اند، قیمت‌گذاری خود را در مشاغل ساده‌تر مانند بیمه خودرو، مسئولیت شخصی و آتش‌سوزی مسکونی، تا بیش از ۹۰ درصد خودکار خواهند کرد.

درسال‌های آینده، بیمه‌گران از طریق مدل‌های یادگیری ماشینی و تحلیل‌هایی که از داده‌های مشتری (مانند محصولات سلامتی) برای ارائه قیمت‌های متناسب استفاده می‌کنند یا از داده‌های خارجی (مانند مظنه‌های رقبا از وب‌سایت‌های مقایسه قیمت) بهره می‌برند، قابلیت‌های قیمت‌گذاری بسیار بهتری برای بهینه‌سازی حق‌بیمه را خواهند داشت.

بیمه‌گری تا سال ۲۰۳۰برای خطوط تجاری بزرگ، خطوط تخصصی ویژه (مانند بیمه محصولات هنری) و بخش پیچیده‌تر بیمه‌های زندگی به طور کامل خودکار نخواهد شد.

دانش قابل توجه بیمه گران تخصصی همچنان مورد نیاز است.

با این وجود، حتی برای مشاغل پیچیده، قیمت‌گذاری و بیمه‌گری در سال ۲۰۳۰، بسیار خودکارتر و فعال‌تر از امروز خواهد بود.

امروزه، حتی در خطوط تجاری بزرگ، بین ۳۰ تا ۴۰ درصد از زمان بیمه نامه نویس، صرف کار‌های اداری مانند وارد کردن مجدد اطلاعات یا انجام دستی تحلیل‌ها می‌شود.